بوم‌گردی، که به آن اکوتوریسم نیز گفته می‌شود، نوعی گردشگری پایدار است که در آن مسافران با هدف تجربه و لذت بردن از طبیعت و فرهنگ محلی به مناطق کمتر شناخته‌شده سفر می‌کنند. این نوع سفر با تأکید بر حفاظت از محیط زیست و حمایت از جوامع محلی، به رشد اقتصادی و اجتماعی مناطق میزبان کمک می‌کند.

در بوم‌گردی، مسافران فرصت دارند تا با زندگی روزمره مردم بومی آشنا شوند، از غذاهای سنتی محلی لذت ببرند و در فعالیت‌هایی مانند کشاورزی یا صنایع دستی شرکت کنند. این تجربیات نه تنها به مسافران اجازه می‌دهد تا دیدگاه عمیق‌تری نسبت به فرهنگ و طبیعت منطقه پیدا کنند، بلکه به حفظ آن‌ها نیز کمک می‌کند.

بوم‌گردی می‌تواند به عنوان ابزاری برای آموزش و آگاهی‌رسانی در مورد اهمیت حفاظت از محیط زیست عمل کند. مسافران با دیدن تأثیرات مستقیم فعالیت‌های انسانی بر طبیعت، ممکن است بیشتر به فکر حفظ منابع طبیعی و حمایت از پایداری باشند.

با این حال، بوم‌گردی نیز می‌تواند چالش‌هایی داشته باشد. افزایش تعداد گردشگران ممکن است به فشار بر منابع طبیعی و فرهنگی منجر شود. بنابراین، مدیریت صحیح و برنامه‌ریزی دقیق برای جلوگیری از تأثیرات منفی ضروری است.

در نهایت، بوم‌گردی زمانی موفق است که همه ذینفعان، از جمله دولت‌ها، جوامع محلی، گردشگران و سازمان‌های غیردولتی، در حفاظت از محیط زیست و فرهنگ محلی همکاری کنند. این همکاری می‌تواند به توسعه پایدار و حفاظت از گنجینه‌های طبیعی و فرهنگی برای نسل‌های آینده کمک کند.